အနတၱလကၡဏသုတ္ကုိ စိစစ္ျခင္း

ေရးသားသူ: နတ္ဆိုးေလး

"အနတၱ" ဆုိသည္ စကားလုံး၊ အနတၱဟူေသာ ေဒသနာေ၀ါဟာရသည္ ဗုဒၶပြင့္မွသာ ၾကားခဲ့ရသည့္ စကားလုံး ၾကားနာခြင့္ရ သည့္ စကားလုံးျဖစ္သည္။ ဤတရားေတာ္ကုိ ဗုဒၶေဟာေတာ္မူလုိက္ေသာအခါ သတၱေလာကႀကီး တခုလုံး တုန္လႈပ္သြားသည္။ သတၱေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးမွာ အရိယာျဗဟၼာေတြကလြဲ၍ က်န္ေသာသတၱ၀ါ အားလုံးသည္ "အတၱ"လုိ႔ ယူဆထားၾကသည္။

အနတၱတဲ့ အတၱမဟုတ္ဘူး မရွိဘူးတဲ့ဟုလည္းေကာင္း၊ ေၾသာ္ အနတၱပါလား၊ အတၱဆုိတာ မရွိပါလားဟုလည္းေကာင္း၊ ေျပာဆုိ တုန္လႈပ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဤအနတၱလကၡဏသုတ္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ပုိမိုရွင္းလင္းေအာင္ ဗုဒၶေဂါတမ ပြင့္ေတာ္မူသည့္ လြန္ခဲ့သည့္ ၂၅၅၂-ႏွစ္ေျမာက္ ကာလကုိ ျပန္ၾကည့္ၾကပါစုိ႔။ အဲဒီဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူတဲ့ သကၠရာဇ္သည္ ျမန္မာေတြ အထင္ႀကီးသုံးစြဲေနတဲ့ ခရစ္သကၠရာဇ္မဟုတ္ပါဘူး။ ခရစ္မေပၚေသးပါဘူး။

မဟာသကၠရာဇ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူခဲ့သည့္ႏွစ္က ၁၀၃-ခုႏွစ္ျဖစ္ပါသည္။ အဲဒီမဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ အာရုံတတ္ခ်ိန္မွာ ဗုဒၶေဂါတမ မဟာဗုဒၶအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္တုိင္းဟာ ဗုဒၶအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္း တရားေဟာေတာ္မူရိုး မရွိပါ။ ဗုဒၶအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ေတာ္မူၾကၿပီး ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔မွစ,ကာ ၀ါဆုိလဆန္း ၆-ရက္ေန႔ အထိ ၄၉-ရက္တုိင္တုိင္ ၀ိမုတၱသုခလုိ႔ေခၚတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ ခံစားေတာ္မူရင္း ေဟာရမည့္တရားေတာ္တုိ႔ကုိ ႏွလုံးသြင္း ဆင္ျခင္ေတာ္မူပါတယ္။

သိၾကၿပီးျဖစ္သည့္အတုိင္း ၁၀၃-ခုႏွစ္ ၀ါဆုိလည္ျပည့္ညဥ့္မွာ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ တရားနာပုဂၢဳိလ္ ေတြက...

(၁) ေကာ႑ည ရေသ့ႀကီး

(၂) ၀ပၸ ရေသ့ႀကီး

(၃) ဘဒၵိယ ရေသ့ႀကီး

(၄) မဟာနာမ ရေသ့ႀကီး

(၅) အႆဇိ ရေသ့ႀကီး

ဒီရေသ့ႀကီး ၅-ဦးႏွင့္ နတ္ျဗဟၼာမ်ားစြာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီရေသ့ ငါးဦးဟာ အတၱကိလမထ အႏုေယာဂလမ္းစဥ္ကုိ ယုံၾကည္တဲ့ ရေသ့ႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶက "ေဒြ ေမ ဘိကၡေ၀ အႏၱာ ပဗၺဇိေတန န ေသ၀ိတဗၺာ"ဟု အစခ်ီကာ ေဟာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီညမွာ ေကာ႑ည ရေသ့ႀကီး ေသာတာပန္တည္ၿပီး ဧဟိဘိကၡဳ ရဟန္းျဖစ္ၿပီး နတ္ျဗဟၼာအေပါင္း ၁၈-ခုကုေဋလည္း ကြ်တ္တမ္း၀င္ပါတယ္။

၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ -၁ရက္ေန႔မွာ ၀ပၸရေသ့ႀကီး ေသာတာပန္တည္၊ ဧဟိဘိကၡဳျဖစ္

၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၂-ရက္ေန႔မွာ ဘဒၵိယရေသ့ႀကီး ေသာတာပန္တည္၊ ဧဟိဘိကၡဳျဖစ္

၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၃-ရက္ေန႔မွာ မဟာနာမရေသ့ႀကီး ေသာတာပန္တည္၊ ဧဟိဘိကၡဳျဖစ္

၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၄-ရက္ေန႔မွာ အႆဇိရေသ့ႀကီး ေသာတာပန္တည္၊ ဧဟိဘိကၡဳျဖစ္ပါတယ္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၄-ရက္ေန႔မွာပင္ ရေသ့ ၅-ဦးလုံး ေသာတာပန္ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ ရေသ့ႀကီးငါးဦးလုံးသည္ တရားနာရလုိ႔ ေသာတာပန္ အရိယာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶက "ဧဟိဘိကၡဳ - ရဟန္း, လာလုိ႔" ေခၚလုိက္တဲ့အခါက်မွ ရေသ့အသြင္ေပ်ာက္ၿပီး ၀ါ ၆၀-ေက်ာ္ရ မေထရ္ႀကီးမ်ားလုိ႔ ရဟန္းအသြင္ ရဟန္းပုံစံႏွင့္ ျဖစ္လာၾကတာ ျဖစ္ပါသည္။

၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၅-ရက္ေန႔ေရာက္တဲ့အခါ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္း ငါးပါးကုိ တစုတေ၀းတည္း ေခၚေတာ္မူ၍ "ရူပံ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ- ရဟန္းတုိ႔ ရုပ္တရားဟာ အတၱမဟုတ္ဘူး"လုိ႔ အစခ်ီၿပီး ဒီအနတၱလကၡဏသုတ္ကုိ စတင္ေဟာၾကားေတယ္မူပါတယ္။

ဤေနရာတြင္ သတိျပဳၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ဒီပဥၥ၀ဂၢီ ရဟန္းငါးပါးသည္ ေသာတာပန္အရိယာႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သကၠာယဒိ႒ိ မရွိေတာ့ပါ။ သကၠာယဒိ႒ိ မရွိေတာ့လွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိကုိ အေျခခံ၍ ျဖစ္လာသည့္ ဒိ႒ိ ၆၂-ပါးလုံး ျပဳတ္ၿပီး ကင္းၿပီး ရွင္းၿပီး ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဒီလုိ ခႏၶာငါးပါးႏွင့္စပ္ၿပီး "အတၱ"လုိ႔ယူတဲ့ အတၱဒိ႒ိ မရွိေတာ့သည့္ ရဟန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ "ရူပံ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ- ရဟန္းတုိ႔ ရုပ္တရားဟာ အတၱမဟုတ္ဘူး"လုိ႔ ေဟာတာဟာ အတၱဒိ႒ိကုိ ရည္ညြန္းေဟာတာ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ ဒီလိုဆုိလွ်င္ "အနတၱ"ဆုိသည့္ စကားလုံးရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ အဘယ္ကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး ေဟာထားတာ ျဖစ္နိဳင္မလဲ။

တကယ္လုိ႔ အတၱဒိ႒ိကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး "အနတၱာ"လုိ႔ ေဟာေတာ္မူတယ္ဆုိရင္ ပဥၥ၀ဂၢီတုိ႔ကလည္း ရုပ္ဟာအတၱမဟုတ္ဘူး ဆုိတာ သိၿပီး ရွင္းၿပီး လင္းၿပီးျဖစ္လုိ႔ အက်ဳိးမရွိပါဘူး။ ဗုဒၶဟာ အက်ဳိးမရွိသည့္ စကားကုိ အက်ဳိးမရွိသည့္ တရားကုိ မေျပာပါဘူး မေဟာပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ "ရူပံ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ"-လုိ႔ခ်ီၿပီး ေဟာသည့္ ေဒသနာမွာပါတဲ့ "အတၱာ"ဆုိတဲ့စကားလုံးရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ စိစစ္ရပါမယ္။

ဤေနရာ၌ အတၱဆုိသည့္ စကားလုံးကုိ ဒိ႒ိႏွင့္ဆုိင္သည္ အတၱႏွင့္ မာနဆုိင္သည္ အတၱလုိ႔ ခြဲျခားမွတ္သားရပါမယ္။ ဒိ႒ိ ႏွင့္ဆုိင္သည့္ အတၱဆုိသည္မွာ ခႏၶာကုိယ္ကုိလည္းေကာင္း တစ္ေလာကလုံးကုိလည္းေကာင္း၊ အစုိးရလ်က္ မပ်က္မစီး အၿမဲတည္ေနတဲ့ အႏွစ္သာရ အမာခံ အတၱ-လုိ႔ယူတဲ့ အယူ၀ါဒျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအယူ၀ါဒသည္ က်ယ္၀န္းပါသည္။ ဆုိလိုရင္းကေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ေရာ ေလာကကုိေရာ အစိုးရတဲ့ မပ်က္စီးအၿမဲတည္ေနတဲ့ အတၱရွိတယ္လုိ႔ ယူဆတဲ့ အယူပါပဲ။ ျမန္မာတုိ႔က အသက္, လိပ္ျပာ, ၀ိညာဥ္ေကာင္လုိ႔ယူတယ္။ ဒီအယူ၀ါဒအတုိင္း အတၱဆုိတဲ့ စကားကုိ အဓိပၸါယ္ေဖၚလွ်င္ .....

ရူပံ အတၱာ - ရုပ္ဟာ မပ်က္မစီး အၿမဲတည္တဲ့ အႏွစ္သာရ အမာခံ အတၱပဲ၊ အသက္ လိပ္ျပာ ၀ိညာဥ္ေကာင္ပဲလုိ႔ အဓိပၸါယ္ျပန္ ရပါမယ္။ ဒီအတုိင္းပဲ ရူပံ အနတၱာ -ရုပ္ဟာ မပ်က္မစီးအၿမဲတည္တဲ့ အႏွစ္သာရ အမာခံအတၱမဟုတ္၊ အသက္ လိပ္ျပာ ၀ိညာဥ္ေကာင္မဟုတ္လုိ႔ အနက္အဓိပၸါယ္ျပန္ဆုိရပါမယ္။

ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတုိ႔သည္ အတၱဒိ႒ိကင္းၿပီးျဖစ္လုိ႔ ဗုဒၶက ဒီအဓိပၸါယ္ႏွင့္ ေဟာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုဆုိွလွ်င္ ဘယ္အတၱကုိ ရည္ရြယ္ တာလဲ။ အေျဖက မာနႏွင့္ဆုိသည့္ အတၱကုိျဖဳတ္ေနတာပါ။ ပဥၥ၀ဂၢီငါးပါးတုိ႔ဟာ ဧေသာ ေမ အတၱာ- ဒါ ငါ့အတၱပဲလုိ႔ ယူတဲ့ ဒိ႒ိဂၢါဟကင္းေပမဲ့ ဧေသာဟ မသၼိ- ဒါ ငါပဲလုိ႔ ထင္မွတ္စြဲယူေနတဲ့ မာနဂၢါဟ က်န္ေနပါတယ္။ မာနဂၢါဟ အစြဲျပဳတ္လွ်င္လည္း ဧတံ မမ -ဒါ ငါ့ဟာလုိ႔ စြဲတဲ့ တဏွာဂါဟ ျပဳတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သညာ၀ိပလႅာသ စိတၱ၀ိပလႅာသတုိ႔ေၾကာင့္ စြဲေနတဲ့ မာနဂၢါဟကုိ ျဖဳတ္ခ်င္လုိ႔ ဒီအနတၱလကၡသုတ္ေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိဆုိလွ်င္ မာနဂၢါဟႏွင့္ဆုိင္တဲ့ အတၱကဘာလဲ....မာနႏွင့္ဆုိင္တဲ့ အတၱက "ကုိယ္အတၱေဘာ"လုိ႔အနက္ေဖၚရတဲ့ အတၱပဲ။ ဥပမာ.....အတၱာနံ ၀ဓိတြာ ၀ဓိတြာ ေရာဒတိ- အတၱာနံ- ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ၊ ၀ါ- အတၱေဘာကုိ၊ ၀ဓိတြာ ၀ဓိတြာ- ထု၍ ထု၍၊ ေရာဒတိ- ငုိ၏။ ဤမွာပါေသာ အတၱကုိ "ငါလုိ႔ ကုိယ္လို႔ အနက္ေပးရတဲ့ အတၱပဲ"။ ဒီအတၱႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေထရအ႒ကထာမွာ ..

"အတၱဘာေ၀ါ ဟိ အာဟိေတာ အဟံ မာေနာ ဧတၱာတိ ၀ုစၥတိ"လို႔ဖြင့္တယ္။ အတၱဘာေ၀ါ- အတၱေဘာကုိ၊ ဧတၳ- ဤအတၱ ေဘာ၌ အဟံ မာေနာ- ငါဆုိတဲ့မာနကုိ၊ အာဟိေတာ- ထားအပ္၏ ထည့္သြင္းအပ္၏။ ဣတိ-ဤသုိ႔ မာနထားရာ မာနထည့္သြင္း ရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ အတၱာတိ- အတၱဟူ၍ ၀ုစၥတိ- ဆုိအပ္၏။

ဒါေၾကာင့္ သညာ၀ိပလႅာသ စိတၱ၀ိပလႅာသတုိ႔ကုိ အေျခခံၿပီး "ငါ"လုိ႔ ေထာင္လႊားေနတဲ့ မာနကုိပယ္သတ္ရန္ "ရူပံ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ"လုိ႔ အစခ်ီၿပီး ေဟာေတာ္မူတာျဖစ္ပါတယ္။ ရူပံ- ရုပ္တရားသည္၊ အနတၱာ- အလိုသုိ႔လုိက္၍ စိုးပုိင္ေသာတရား မဟုတ္လုိ႔ အနက္ဆုိ အဓိပၸါယ္ယူရပါမယ္။

ဒီအနက္အဓိပၸါယ္ဟာ အနတၱဆုိသည့္ ပုဒ္၏ ေဟာနိဳင္ေသာအနက္မ်ားစြာထဲက "အ၀သ၀တၱနအနက္" ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအနက္ အဓိပၸါယ္သည္ တိတၳိတုိ႔ ႀကံဆအပ္တဲ့ အယူ၀ါဒကို ပယ္ဖ်က္တဲ့ အနက္အဓိပၸါယ္မဟုတ္ပါ။ ခႏၶာကုိယ္ အတၱေဘာကုိမွီၿပီး ျဖစ္ေပၚ ေထာင္လႊားေနေသာ မာနကုိပယ္တဲ့ အနက္အဓိပၸါယ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶက "ရဟန္းတုိ႔ ရုပ္တရားဟာ အလုိသို႔လုိက္၍ စုိးပုိင္ေသာတရား မဟုတ္၊ ခံစားမႈေ၀ဒနာဟာ အလုိသုိ႔လုိက္၍ စုိးပုိင္ေသာတရားမဟုတ္၊ မွတ္သားမႈသညာဟာ အလိုသုိ႔လုိက္၍ စုိးပုိင္ေသာတရားမဟုတ္၊ သိမႈ၀ိညာဥ္ဟာ အလုိသုိ႔လုိက္၍ စုိးပုိင္ေသာတရားမဟုတ္၊" ဤသုိ႔ ေ၀ဖန္ရွင္းျပကာ ခႏၶာကုိယ္အတၱေဘာႏွင့္ စပ္ၿပီးမာန္တက္ေနျခင္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ေတာ္ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဦးမာနိတာသီရိဘိ၀ံသ
(သူေ႒းတန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္)
မဟာ၀ိသုဒၶါရုံေက်ာင္းတုိက္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕

http://www.dhammathukha.com/မွတဆင္႕ကူးယူေဖာ္ျပပါသီ။