ဗုဒၶ၏ ဗုဒၶ၀ါဒ

ေရးသားသူ: နတ္ဆိုးေလး

ဘာသာေရးပတ္သက္ၿပီး ပုခံုးေျပာင္းတာ၀န္ကိုတက္တက္ၾကြၾကြ

စိတ္ပါ၀င္စားစြာ လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့..

လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြၾကားမွာ.. စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ အယူအဆတစ္ခုကို

မၾကာခဏ ေတြ႔ရွိေနရပါတယ္..

အဲဒါကေတာ့ ဘုရားေဟာ တရားစာေပမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး..

ကိုယ္နားမလည္ႏိုင္တဲ့အယူအဆ၊ ေခတ္ကာလ.. အေတြးအျမင္နဲ႔

မကိုက္ညီတဲ့ အေတြးအေခၚ..

ကိုယ့္အျမင္မွာ အတိတၱရ၀ုတၱိဆန္တယ္ထင္တဲ့.. အေရးအသားေတြ.. စာေပေတြ..

ေတြ႔ရင္၊ ျမင္ရင္.. ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာျခားေတြက ေမးျမန္းလာရင္..

ဒါ.. အ႒ကထာထဲက ဟာေတြပဲ.. ဘုရားေဟာ ပါဠိတိုက္ရိုက္မဟုတ္ဘူး..

ရွင္မဟာဗုဒၶေဂါသရဲ့ လက္ရာေတြပဲ.. ဒါေတြကို က်ဳပ္တို႔က လက္မခံဘူး..

စသျဖင့္ အ႒ကထာ၊ ဋီကာေတြကို ခါးသီးစြာ လူလိမ္ေတြက ျပဳစုထားတဲ့

က်မ္းစာေတြပမာ.. ေျပာတတ္၊ ဆိုတတ္ၾကတယ္..

တခ်ဳိ႕လူငယ္ေတြကလည္း.. အ႒ကထာဆိုတာ.. ပါဠိေတာ္ေတြကို ပံုျပင္ေတြနဲ႔

တန္ဆာဆင္ ေဟာေျပာထားတာပဲ.. ဘုရားေဟာ တိုက္ရိုက္မဟုတ္ဘူး စသျဖင့္..

အ႒ကထာ ဟူသည္.. မုသာ၀ါဒ အေပါင္းတို႔ စုေ၀းရာ စာေပသဖြယ္..

မိမိဘာသာစာေပအႏွစ္သာရကို ေသးသိမ္ေအာင္၊ ခ်ဳိးႏွိမ္ေျပာဆိုေလ့ ရွိတာကို မၾကာခဏေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္...

ဒီအေတြးအေခၚေတြ.. ဘယ္ကေရာက္လာၿပီး ဘယ္လိုက်ယ္ျပန္႔လာတယ္ဆိုတာ

ဆန္းစစ္ၾကည့္ေတာ့..ပင္ကိုယ္ သဘာ၀အားျဖင့္ လူငယ္ေတြဟာ.. ဆန္းသစ္မႈ၊

ေရွးရိုးစြဲအယူအဆမ်ားကို ဆန္႔က်င္လိုမႈ၊ သဘာ၀ယုတၱိကိုပဲ

လက္ခံယံုၾကည္ႏိုင္မႈစတဲ့ အမူအက်င့္ေတြရွိတတ္ပါတယ္..

ဘာသာျခားေတြနဲ႔ ဘာသာေရးကိစၥ ျငင္းခုန္ေျပာဆိုၾကတဲ့အခါ..

ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး

သမိုင္းမွာ အခိုင္အမာရွိခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ကြင္းအေရးေတာ္ပုံလုိို

မွတ္တမ္းစာအုပ္ေတြကို ေလ့လာကိုးကား မိတတ္ၾကတယ္.. ဒါကေတာ့

အခုမ်ဳိးဆက္မွမဟုတ္ပါဘူး.. ေရွ႕ကမ်ဳိးဆက္မွာလည္း ဒီလိုပဲ ရွိခဲ့တာပါပဲ..

ဒီစာေတြဖတ္ၿပီး မိမိဘာသာဖက္က ပိုင္ႏိုင္စြာ ေခ်ပေျပာဆိုႏိုင္တဲ့

ရွင္ဥကၠဌ-ဟာ

စာဖတ္သူရဲ့ အေတြးပံုရိပ္မွာ.. တကယ့္လူစြမ္းေကာင္း ဟီးရိုးၾကီးပမာ

ထင္ျမင္ယူဆမိတတ္တာ သဘာ၀ပါ..

ဒီကိစၥမွာတကယ္လည္းေတာ္တဲ့အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ဆရာေတာ္

တစ္ပါးဆိုတာကိုေတာ့လက္ခံရမွာပါပဲ..

ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အႏွစ္သာရကို ေလ့လာခ်င္သူ လူငယ္ေတြဟာ

စာအုပ္စင္မွာ

ဘယ္စာအုပ္ကို ဖတ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔.. စာအုပ္ေခါင္းစဥ္ေတြကို

အရင္ေလ့လာၾကည့္တာအခါ.. ဗုဒၶႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒဆိုတဲ့ စာအုပ္ေခါင္းစဥ္ဟာ

မိမိသိလိုတာေတြကို သိရွိႏိုင္မယ့္ စာအုပ္လို႔ စာအုပ္နာမည္ကို ၾကည့္ၿပီး

ထင္ျမင္ယူဆမိတတ္ၾကတယ္..

ဒီလိုနဲ႔.. ဘာသာေရးစာေပမ်ဳိးစံုကို ေထာင့္စိေအာင္ မေလ့လာမီ..

တနည္းအားျဖင့္.. စာဖတ္ပါးမ၀ခင္..ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အႏွစ္သာရေတြကို

ျမင္ႏိုင္ေသးတဲ့ အသိဥာဏ္ မရင့္က်က္မီ.. ဘာသာ၊ သာသနာအေပၚထားအပ္တဲ့

သဒၶါတရား အားမေကာင္းမီ.. အဲဒီစာအုပ္ေတြကို ဖတ္ရႈမိသူ လူငယ္ေတြဟာ..

အဲဒီစာအုပ္ေတြရဲ့ အယူအဆမွားေတြကို အဟုတ္ၾကီးထင္ၿပီး.. တကယ့္ကို

လက္ေတြ႔ဆန္တဲ့ စာအုပ္ေတြလို႔ ထင္ျမင္ယူဆသြားတတ္ၾကတယ္..

တကယ္ေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ေတြကို ေရးသားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ ဗုဒၶဘာသာကို

သညာသိ၊စာသိမွ်နဲ႔ လမ္းဆံုးေနၾကသူမ်ား ျဖစ္တဲ့အျပင္..

ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာရတနာသံုးပါးအေပၚ သဒၶါတရား

လြန္စြာနည္းပါးလွတဲ့ အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသာ

ျဖစ္ပါတယ္.. သူတို႔ဟာ ဘာသာရဲ့ အႏွစ္သာရကို လက္ေတြ႔က်င့္ၾကံအားထုတ္မႈ

လံုး၀ မျပဳလုပ္ပဲ အေနာက္တိုင္းက ဘာသာျခားစာေရးဆရာမ်ားရဲ့ လိုရာဆြဲေရးတဲ့

စာအုပ္၊ စာေပေတြကိုသာ.. တကယ့္အားကိုးအားထားျပဳဖြယ္

အႏွစ္သာရအစစ္အမွန္မ်ားပမာ.. ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ ကိုးကားခဲ့ၾကတာပါ..

ျပည္တြင္းက ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္စြယ္စံု တတ္ကၽြမ္းသူ.. လက္ေတြ႔က်င့္ၾကံ

ၿပီးေျမာက္ၾကသူေတြ ေရးသားျပဳစုတဲ့ စာေပေတြကိုေတာ့

မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့ၾကတယ္..

အႏွစ္သာရကို အထဲထိ ႏိႈက္ၿပီးရွာေဖြဖို႔ သဒၶါတရား အေျခခံေတာင္ မရွိ၊

မျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး..

အဲဒီဘာသာျခား စာေရးဆရာေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အႏွစ္သာရ၊
သေဘာသဘာ၀အမွန္ကို

လက္ေတြ႔က်င္ၾကံမႈအပိုင္း.. လံုး၀မရွိပဲ.. ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာေဖြသလို

ဗုဒၶဘာသာကို ခုႏွစ္သကၠရာဇ္၊ သမိုင္းအမွတ္အသားေတြထဲမွာ..

ရွာေဖြသံုးသပ္ၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္.. တကယ္ေတာ့ လက္ရွိအထင္အရွား ရွိေနတဲ့

ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အျဖစ္မွန္ေတြကို အမွန္တကယ္သိခ်င္ရင္.. အရင္အားထုတ္ေလ့လာ

ၾကည့္ရမွာပါ.. ေလာကရဲ့ အမွန္တရားေတြကို ျမင္ႏိုင္တဲ့ အသိဥာဏ္

အထိုက္အေလ်ာက္ ရလာေတာ့မွ.. ဗုဒၶရဲ့မဟာဥာဏ္ေတာ္ၾကီးကို အရိပ္အျမြတ္

သိနားလည္လာႏိုင္တာပါ.. အႏွစ္သာရကို သင့္တင့္ေအာင္ႏွလံုး သြင္းႏိုင္တဲ့

အသိဥာဏ္ရွိမွ ျပင္ပဗဟိဒၶိကိစၥေတြကို သမာသမတ္က်စြာ ဆင္ျခင္ႏိုင္မွာပါ..


အခုေတာ့ ေလ့လာသိရွိထားတဲ့ သမိုင္းနယ္ပယ္ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကိုပဲ

ဗဟိုျပဳၿပီး ဗုဒၶဘာသာကို သံုးသပ္တင္ျပထားတာပါ..

အေနာက္တိုင္းစာေပေတြကိုမွ

အထင္ၾကီးကိုးကားတတ္တဲ့ ျပည္တြင္းက စာေရးဆရာၾကီးအခ်ဳိ႕ကလည္း

ဒီအမွားေတြကိုအလြန္တရာ အထင္ၾကီးေလးစားစြာနဲ႔ ကိုးကားၿပီး

ဗုဒၶဘာသာကို ေသးသိမ္ေအာင္ႏွိမ့္ခ် ေဆာ္ကားတဲ့ အေရးအသားေတြကို

ေတြ႔ေနရပါတယ္.. ဒီလိုေဆာ္ကားရတာကို ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခုလို ယူဆၿပီး

သူ႔ရဲ့ကေလာင္အမည္အေရွ႕မွာ

..က်မ္းျပဳဆရာဆိုတဲ့.. ၀ိေသသနပုဒ္ကိုေတာင္ ျဖည့္စြက္ထားလိုက္ပါေသးတယ္..

သူတို႔တေတြဟာ.. ဗုဒၶဘာသာကို အျမစ္ကေန လွန္ခ်င္ေတာ့ အဘိဓမၼာဆိုတာ

ဘုရားေဟာမဟုတ္ဘူး ဆိုၿပီး ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ေတြကို အေျခခံၿပီး

ကိုးကားေျပာဆိုၾကျပန္တယ္..

တကယ္ေတာ့ အဘိဓမၼာဆိုတာ ၀ိနည္း၊ သုတၱံတို႔ရဲ့ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပါ.. ပိုၿပီး

သာလြန္ျမင့္ျမတ္ပါတယ္..

အဘိဓမၼာကို နားလည္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ သညာသိ ဥာဏ္ရည္အေသြးေလာက္နဲ႔

မရႏိုင္ပါဘူး.. သဒၶါတရားကို အေျခခံၿပီး ၀င္ေရာက္ေလ့လာရတာမ်ဳိးပါ..

သဒၶါတရားမွ အေျခခံမရွိရင္ ဗုဒၶရဲ့ အဘိဓမၼာေတြကို ဘယ္လိုမွ

နားလည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး..

ထုိအေၾကာင္းတုိ႔ႏွင္႔ ပတ္သက္ျပီး ဥပမာ တခု ေဖာ္ျပအံ့

ဗုဒၶႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကုိ အမည္တတ္ျပီး ေရးသားခဲ႔သူရွိပါသည္
ထုိအေၾကာင္းကုိ သိသာေစရန္ ေဖာ္ျပပါမည္။

ထုိစာအုပ္ကုိ ျပဳစုသူကား
ဦးေအးေမာင္(စာေပဗိမာန္ဆုရ) ဆုိေသာပုဂၢဳိလ္ျဖစ္ေပ၏။
ထုိပုဂၢဳိလ္သည္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္
ျပန္လည္ေပၚထြန္းလာေသာ အဓမၼ၀ါဒီမ်ားထဲတြင္
တစ္ေယာက္အပါ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးေအးေမာင္ရဲ႕ ဗုဒၶႏွင္႔ ဗုဒၶ၀ါဒဆုိတဲ႔ စာအုပ္ၾကီးဟာ
ေထရ၀ါဒပိဋကတ္ေတာ္တုိ႔ကုိ ႏွိမ္ခ်ျပီးဖ်က္စီးေရးသားတဲ႔ စာအုပ္ၾကီးျဖစ္တဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ (၁၉၆၄) ခုႏွစ္မွ ယခုခ်ိန္ထိ တေလွ်ာက္လုံး
ႏုိင္ငံေတာ္မွ ပိတ္ပင္ထားတဲ႔ စာအုပ္ၾကီးျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း (2004) ခုႏွစ္တြင္ ပါရမီစာေပမွ တအုပ္လွ်င္ (၆၀၀၀) က်ပ္ႏုံးျဖင္႔
ျပန္လည္ ျဖန္႔ခ်ီလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ယခုအခ်ိန္ထိပင္ ဆက္လက္ေရာင္းခ်ေနသည္ဟု သိရေပ၏။
ဒီစာအုပ္ၾကီး၏ အက်ဳိးဆက္အေနနဲ႔ ပိဋကတ္ေတာ္လာတရားေတာ္တုိ႔ကုိ တပုိင္းတစေလာက္ သိရုံနဲ႔ ေျခေျချမစ္ျမစ္မသိဘဲနဲ႔
ပိဋကတ္ေတာ္လာတရားေတာ္ေတြက အမွားေတြျဖစ္မွာပါ
ဟူေသာ သိမ္ဖ်င္းတဲ႔ အေတြးအေခၚမ်ား ယူဆလာတဲ႔ သူမ်ားသာ တုိးပြားလာပါသည္။
အဘိဓမၼာပယ္၀ါဒ မ်ားလည္း တုိးပြားလာပါသည္။
ဦးေအးေမာင္ရဲ႕ ဗုဒၶႏွင္႔ ဗုဒၶ၀ါဒဆုိတဲ႔ စာအုပ္ၾကီးရဲ႕ ပိဋကတ္ေတာ္လာတရားေတာ္မ်ားကုိ
ႏွိမ္ခ်ေရးသားထားမူ႔၊
ဖ်က္ဆီးေရးသားထားမူ၊
ေခတ္အဆက္ဆက္ သံဃာေတာ္တုိ႔ကုိ ေစာ္ကားထားမူ႔
မူလဗုဒၶ၀င္ကုိ ဖ်က္ဆီးထားမူ႔တုိ႔ေၾကာင္႔ ပိတ္ပင္ထားတဲ႔ စာအုပ္ၾကီးျဖစ္ပါတယ္။
ထုိစာအုပ္ပါ အေၾကာင္းအရာကုိ ေဆာင္းပါးရွင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ေကာ၀ိဒ(ေယာ)
မွ ျပဳစုစိစစ္၍ ဓမၼရံသီ မဂၢဇင္းတြင္း အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားခဲ႔ဘူးပါသည္။
ယခုအခါ ထုိေဆာင္းပါမ်ားကုိ ျပန္လည္စုစည္း၍
ဗုဒၶ၏ဗုဒၶ ၀ါဒ ဆုိေသာ စာအုပ္အမည္ျဖင္႔
ႏွလုံးလွစာေပမွ တအုပ္လွ်င္ 1500 က်ပ္ႏုံးျဖင္႔ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ီေနပါသည္။
ဥိးေအးေမာင္ ၏ စာအုပ္သည္ အဓမၼ၀ါဒ တရားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း
သိလုိပါလွ်င္ ထုိစာအုပ္ကုိ ၀ယ္ယူဖတ္ရွဴလွ်င္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္လိမ္႔မည္ဟု
အၾကံျပဳအပ္ပါသည္။

သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ ဗုဒၶဘာသာ စာေပမ်ားႏွင္႔ အကၽြမ္း၀င္မူ
နည္းပါးေသးလွ်င္ ထုိ ဗုဒၶႏွင္႔ ဗုဒၶ၀ါဒ ဆုိေသာ
ဦးေအးေမာင္(စာေပဗိမာန္ဆုရ) ဆုိေသာပုဂၢဳိလ္၏ စာအုပ္ၾကီးကုိ
မဖတ္လွ်င္ကား အေကာင္းျဖစ္ပါလိမ္႔မည္
ဗုဒၶႏွင္႔ ဗုဒၶ၀ါဒ ဆုိေသာထုိစာအုပ္ၾကိးထဲမွ ေရႊျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား
မွတ္သားသင္႔တဲ႔ အခ်က္ေလးေတာ႔ ထုတ္ျပပါမည္။

ျမန္မာဗုဒၶ၀ါဒီတို႔ ဆင္ျခင္ သံုးသပ္သင့္ေသာ ဘာသာေရး ဓေလ့ထံုးစံတစ္ခုမွာ ကေလးသူငယ္မ်ားကို ရွင္ျပဳေသာ ထံုးစံျဖစ္၏ ။ ျမန္မာတို႔သည္ မိမိတို႔၏ သားသမီးမ်ားကို အသက္ငယ္ရြယ္စဥ္ ရွင္ျပဳေလ့ရွိၾက၏ ။
၀ိနည္းပိဋကတ္၌ ဗုဒၶသည္ ရဟန္းတို႔အား အသက္ ၁၅ ႏွစ္
မျပည့္ေသးေသာ သူငယ္အား ရွင္မျပဳအပ္ ။ ရွင္ျပဳေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစဟု
ပညတ္ေတာ္မူသည္ ။ (ဗုဒၶႏွင္႔ဗုဒၶ၀ါဒ၊ စာ-၅)

၀ိနည္းပိဋကတ္လာ ပညတ္ေတာ္မူခ်က္ႏွင္႔ အျဖစ္အပ်က္အလုံးစုံကုိ
ထုတ္ျပပါမည္။
တစ္ရံေရာအခါ တစ္ဥိးေသာ အမ်ဳိးသည္ ယဥ္းအနာ`အဟိ၀ါတက ေရာဂါ´ ျဖင္႔ ေသေလ၏။
ထုိအမ်ဳိး၌ သားအဖႏွစ္ေယာက္တုိ႔သည္သာလွ်င္ ၾကြင္းက်န္ကုန္၏။ ထုိသူတုိ႔သည္ ရဟန္းတုိ႔၏ အထံ၌
ရဟန္းျပဳ၍ အတူတကြ ဆြမ္းခံလွည္႔လည္ၾကကုန္၏။
ထုိအခါ အဖအား ဆြမ္းလွဴသည္ရွိေသာ္ သူငယ္သည္ ေျပးလာ၍
`ဖခင္ ကၽြန္ေတာ္႔အားလည္း ေပးပါေလာ႔၊ ဖခင္ ကၽြန္ေတာ္႔အားလည္း ေပးပါေလာ႔` ဟုဆုိ၏။
လူတုိ႔သည္ `သာကီ၀င္မင္းသာ ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတုိ႔သည္ မျမတ္ေသာ အက်င္႔ကုိ က်င္႔ကုန္၏။
ဤသူငယ္သည္ကား ရဟန္းမိန္းမမွ ေမြးဖြား၏` ဟု ကဲ႔ရဲ႕ ကုန္၏။ရွဳတ္ခ်ကုန္၏။ အျပစ္ျပ ေျပာဆုိၾကကုန္၏။
ရဟန္းတုိ႔သည္ ကဲ႔ကဲ႔ ရွဳံ႔ခ် အျပစ္ေျပာၾကေသာ ထုိလူတုိ႔၏ စကားကုိ ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။
ထုိအခါ ဘုရားရွင္က
ရဟန္းတို႔ အသက္ ၁၅ ႏွစ္မျပည့္ေသးေသာ သူငယ္အား ရွင္မျပဳအပ္ ။
ရွင္ျပဳေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစဟု ပညတ္ေတာ္မူ၏ ။

ထုိအခါ၌ သဒၶါတရားရွိ၍ ၾကည္ညဳိတတ္ေသာ အရွင္အာနႏၵာ၏ အလုပ္အေကၽြး အမ်ဳိးသည္
ယဥ္းအနာ`အဟိ၀ါတက ေရာဂါ´ ျဖင္႔ ေသေလေသာ္ သူငယ္ႏွစ္ေယာက္တုိ႔သာ ၾကြင္းက်န္ကုန္၏။
ထုိသူငယ္တုိ႔သည္ ေရွးအေလ႔အက်က္အားျဖင္႔ ရဟန္းတုိ႔ကုိ ျမင္ေသာအခါ ေျပးလာသည္ရွိေသာ္
ရဟန္းတုိ႔သည္ ေမာင္းမဲဤႏွင္ထုတ္ၾကကုန္ေသာအခါ ထုိသူငယ္တုိ႔သည္ ငုိေၾကြးၾကကုန္၏။
ထုိအခါ အရွင္အာနႏၵာအား `ျမတ္စြာဘုရားသည္
အသက္ ၁၅ ႏွစ္မျပည့္ေသးေသာ သူငယ္အား ရွင္မျပဳအပ္ ။
ရွင္ျပဳေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစဟု ပညတ္ေတာ္မူ၏။ ဤသူငယ္တုိ႔သည္ ၁၅ ႏွစ္မျပည္႔ေသးကုန္၊
အဘယ္သုိ႔ေသာ အေၾကာင္းျဖင္႔ ဤသူငယ္တုိ႔သည္ မပ်က္စီးကုန္ရာပါအံ႔နည္း` ဟု အၾကံျဖစ္ေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားေတာ္မူ၏
ဘုရားရွင္က ျပန္လည္မိန္႔ဆုိသည္မွာ
ခ်စ္သားအာနႏၵာ ထုိရွင္ျပဳခ်င္ၾကေသာကေလးတုိ႔သည္
က်ီးတုိ႔ ေခ်ာက္လန္႔ႏုိင္ပါ၏လားလုိ႔ ေမးေတာ္မူ၏
ထုိအခါ က်ီးတုိ႔ကုိ ေခ်ာက္လန္႔ျခင္း၌ စြမ္းႏုိင္ၾကပါသည္ဟု
ေျဖေလေသာ္ ထုိသုိ႔ျဖစ္လွ်င္
အသက္ ၁၅ ႏွစ္မျပည္႔ေသးေသာ္လည္း က်ီးတုိ႔ကုိ ေခ်ာက္လန္႔ျခင္း၌ စြမ္းႏုိင္ၾကပါက ရွင္ျပဳေပးျခင္းကုိ ခြင္႔ျပဳ၏။
ရွင္သာမေဏ ျပဳေပးႏုိင္၏
ရွင္ျပဳျခင္းငွာ ခြင္႔ျပဳ၏` ဟု ဘုရားရွင္းမိန္႔ေတာ္မူ၏။

အထက္ပါ ပညတ္ခ်က္မ်ားကုိ ၾကည္႔လွ်င္
အသက္ ၁၅ ႏွစ္မျပည္႔လွ်င္ ရွင္မျပဳအပ္ဟူေသာ ပညတ္ခ်က္သည္ မူလပညတ္ခ်က္ျဖစ္၏။
အသက္ ၁၅ ႏွစ္မျပည္႔ေသးေသာ္လည္း က်ီးတုိ႔ကုိ ေခ်ာက္လန္႔ျခင္း၌ စြမ္းႏုိင္ၾကပါက ရွင္ျပဳေပးႏုိင္၏` ဟူေသာ
ထုိပညတ္ခ်က္သည္ မူလပညတ္ကုိ ပယ္ဖ်က္ေပးရာလည္း ေရာက္ပါသည္
သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ ယခုေခတ္တြင္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္မျပည္႔ေသးေသာ္လည္း
ရွင္ျပဳေပးျခင္းသည္ အျပစ္အားျဖင္႔ တစုံတရာမျဖစ္ေပ။
သုိ႔ရာတြင္ မူလ ပညတ္ေတာ္မူအပ္ေသာ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္သည္
အထက္ပါကဲ႔သုိ႔ အခက္ခဲရွိမွသာ အသက္ ၁၅ ႏွစ္မျပည္႔မီ ရွင္ျပဳလုိက္ ျပဳေပးသင္႔၏။

ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဗုဒၶ၀ါဒ က်မ္းဆရာ ဆက္လက္ျပဆုိအပ္ေသာ ေအာက္ပါမွတ္ခ်က္မွာ မွန္ကန္
ေကာင္းမြန္ပါသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္မ်ား အေလးအနက္ထားဤ ျပဳသင္႔ေသာ အခ်က္ျဖစ္ေပသည္။


ဤပညတ္ေတာ္မူခ်က္မွာ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္လွေပသည္ ။ ရွင္သာမေဏအျဖစ္သည္
တတ္သိလိမၼာေသာ အရြယ္သို႔ ေရာက္ရွိျပီးျဖစ္သည့္ သူငယ္မ်ားအဖို႔သာလွ်င္ အက်ဳိးရွိသည္ ။
ယခုကာလ၌ မိဘမ်ားက ရွင္ျပဳေသာ သူငယ္မ်ားမွာ အမ်ားအားျဖင့္ အသက္ငယ္ရြယ္ ဥာဏ္ႏုနယ္ေသးေသာ သူမ်ား ျဖစ္ၾကရကား
ဘာသာေရးဘက္၌ တစ္စံုတစ္ရာထူးျခားေျပာင္းလဲျခင္းမရွိေခ် ။
သို႔ျဖစ္၍ ယခုေခတ္ လူငယ္မ်ားသည္ အားလံုးလိုလို ရွင္သာမေဏ ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးပါလ်က္ ဘာသာေရးအသိတရား ေခါင္းပါးေနၾက၏ ။ မိဘမ်ားသည္ မိမိတို႔ျပဳေသာေကာင္းမႈအတြက္ ႏွစ္သိမ့္ေက်နပ္ၾကေပမည္ ။ သို႔ရာတြင္ ကေလးကို ရွင္ျပဳျခင္းသည္ မိဘမ်ား၏
ေက်နပ္မႈ ၊ ကုသိုလ္ရမႈအတြက္ ျဖစ္ပါသေလာ ။
ကေလး၏ အက်ဳိးစီးပြား ၊ သာသနာေတာ္၏အက်ဳိးစီးပြားအတြက္
ျဖစ္သင့္သည္ မဟုတ္ပါေလာ ဟု ေမးဖြယ္ရွိ၏ ။
(ဗုဒၶႏွင္႔ဗုဒၶ၀ါဒ၊ စာ-၅)


ဤေနရာတြင္ မိဘမ်ားဘက္ကသာ ျပင္ဆင္သင္႔သည္မဟုတ္ေသး။
ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္မ်ားဘက္ကလည္း ငယ္ရြယ္ႏုနယ္ေသးေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားကုိ
ရွင္ျပဳေပးဖုိ႔ရာ လက္မခံသင္႔ေပ။
ယခုကာလ ရွင္ျပဳၾကေသာ သူငယ္အခ်ဳိ႔ကား သကၤန္းႏုိင္ဖုိ႔၊ သရဏဂုံ ပီသဖုိ႔ ေနေနသာသာ
မိခင္ႏုိ႔ပင္ မျပတတ္ေသး။
ညအိပ္လွ်င္ ဖခင္ျဖစ္သူက အတူလာအိပ္ေပးရ၏။
ဆြမ္းစားလွ်င္ ခြင္႔ေကၽြးရ၏။
ညညဆုိလွ်င္ ကေလးငုိသံ တညံညံႏွင္႔ အမွန္ပင္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေကာင္းလွ၏။
(အရွင္၀ရသာမိ(မံုရြာ)မွ ကူးယူေဖာ္ျပ၏)